List pożegnalny

[starysta]

Tym razem prosto z mostu, bo ostatni wiersz okazał się... zbyt dojrzały. : (

No no, patrzcie no, jeżeli jest to posłanie, do nas, ciemnych, to bardzo przepraszam, i wypraszam, sobie.
Jeżeli zaś, tylko wiersz, który przeczytałem a jakże, to też tylko wierszyk taki nic warty.
Jednak gdybyś uwierzył w siebie i przestał umierać, spadać w otchłań, to i może by coś wyszło.

Niesamowicie cierpiałem,
Gdy cię bez słowa mijałem.
Szans sobie więcej nie dałem,
Temu śmierć mroczną wybrałem. ...tak pięknie płynie, aż zęby bolą.