Stare wiatraki

[Sylwiamotyka]

Poznaliśmy się w święta
a było to w ten czas, gdy
nie pamiętał o nas nikt
Staliśmy sami, zakurzeni
na półce wśród cieni
Z wiatrem wśród korzeni
nie mogliśmy już gnać
Na półce wśród kart żółcieni
musieliśmy dobre miny grać
I tak nas połączył
wspólnych zakupów czas
Bo choć razem wystawieni
na blask lamp i cieni,
nikt nas nie chciał z sobą brać
I było tak jakby nie było
wcale nas
ref:
Bo kto pamięta dziś,
o parze starych wiatraków
takich jak my
Dziś, gdy każdy w inną
stronę ma iść
i zapomnieć o tym, z kim
wczoraj był na ty
Mój miły, miły ty,
nie pamiętaj mi tych dni
Co było, minęło
Pogódź się z tym,
bo starych wiatraków
nie pamięta już nikt

Wiem skądś znam ten uśmiech,
wiem skądś znam tę twarz
Zagubioną wśród wspomnień
i codziennych szarych spraw
Był kimś mi drogim
Uczył jak śmiać się przez łzy
Dokuczał mi w drobnostkach,
w ciężkich chwilach wspierał
jak nikt
Czy ktoś kiedyś widział
dwójkę przyjaciół takich jak my?
Lecz jak to w życiu bywa...
Inną drogę wybrałeś ty
Inną drogą poszłam ja
Dziś nikt nie pamięta
Parę wiatraków zabrał czas

[vysogot]

Gdzie się podziały, tamte prywatki?
Gdzie te dziewczny, gdzie tamten czas?
Gdzie się podziały NA SZE marzenia?
Tamtych szalonych, wspaniałych lat...

Co ma piernik do wiatraka, możnaby spytać? Ano ma, młucenie. Najciekawszy fragment i sęk całości to:

musieliśmy dobre miny grać

Ten tekst to kwintesencja, manifest tego utworu - śpiewanego, bo jest i refren. No pogódź się z tym, że starych wiatraków nie pamięta już nikt.

Wchodzą klawisze.

Każde pokolenie ma własnych czas,
Każde pokolenie chce zmienić świat,
Każde pokolenie rozwieje się,
a nasze nieE...

Jeździłem kiedyś na stadninie w Wąchocku, i tam był taki oklepany koń, wołali na niego Temat, bo tak kopytami o cement klaskał, że się wszystkim dowcipy z brodą przypominały. Do tego roztaczał zapach korzenny, który kojarzył się obecnym z aromatem szafy w domu u babci z Nowej Huty.

Widziałam oOrła cień!

Serdecznie pozdrawiam!

[starysta]

Oj oj oj Chory jestem i nie za bardzo wszystko dociera do mnie, ale rymy mnie postawiły na nogi. Złe, źle się czyta jak ciągle tylko rzeni rzeni rzeni albo grać gnać.
To dopiero materiał na poezje jest. Bo jest z czego wybrać i co układać.
Pozdrawiam