***(bać się)

[Konto usunięte]

bać się
każdej straconej minuty
zamkniętego rozdziału
terroru marzeń
i niezrozumiałych snów

kochać
podartą duszę dnia
rozlaną szklankę wody
pianę z ust
i rozbite muszle

rozpadać się
przez nuty kłamstw
krople zdartej wiary
kuszące słowa
i lustrzane twarze

iść dalej
tą samą ścieżką

bo życie
to wszystko
co można poczuć

[Xorrez]

Tytułu możesz nie dawać,bo jak tylko się widzi nick Duś,to wszyscy i tak się boją

A tak na serio:
Wiersz dobry,umiesz dobierać idealne słowa,by określić co Ci w duszy gra. Brakuje trochę interpunkcji,ale rozumiem,że niektórzy jej nie używają. Budowa wiersza przemyślana,całość bardzo fajnie się czyta.
Oby tak dalej

[RootsRat]

Coraz lepiej, Duś. Robisz zdecydowane postępy! Podoba mi się ten wiersz. Wyliczankowy charakter nie przeszkadza w odbiorze, a to się chwali. Sam popełniłem kilka wyliczanek, które są tylko nimi. Twoja - to poezja

Podoba mi się, podoba mi się pointa i jej przewrotność! Swoisty oksymoron w trzech wersach, świetne!

[Gwidon Hefid]

hej,

lekko, płynnie, słowo po słowie napełniasz tym wierszem pragnienie literackiego doznania...
prosty ale i dobry wiersz,
pozdrawiam,
GH

[Nana]

Podoba mi się. Jest ze smakiem, nic nie przesadziłaś. Ciekawie powybierałaś przykłady, bo z jednej strony są bardzo konkretne, a z drugiej brzmią bardzo wymijająco i bardziej ogólnikowo, więc wszystko się tak ładnie sumuje

Dodatkowo pierwsza zwrotka jest na serio genialna. A w każdym razie, do mnie przemawia najbardziej...Jakby mi ktoś z głowy te słowa wygrzebał.

[luala]

Ten wers podoba mi się najbardziej - "podartą duszę dnia". Jeszcze niewiele wiem o zasadach pisania wierszy, ale ogólne wrażenie jest przyjemne. Chociaż preferuje wiersze rymowane w stylu K.K. Baczyńskiego "Elegia o chłopcu polskim", czy C. K. Norwida "W Weronie" to ten również mnie urzekł