Bojownik o sen spokojny

[Laj]

Śpisz.
Twój oddech spokojem kołysze...
Więc śpisz.
A ja się wpatruję w czarną ciszę.
Zasnęłaś.
Ot tak.
Po prostu.
W takt własnych marzeń uśpiona.
Spadłaś w swój sen.
Jak kamień z mostu.
Jak pustka szalona.
I śpisz.
Na zewnątrz krew, gniew i pożary.
Ludzie strzelają do ludzi.
Są ofiary.
Rządy padają, powstają narody.
Judasze całują Jezusów.
Żądają nagrody.
Burzą się mury, zbiegają przywódcy.
Mordują swych braci oprawcy nieludzcy.
A ty?
Śpisz.
Patrzę na ciebie po raz ostatni.
Z uśmiechem na ustach zarażasz spokojem.
Wychodzę.
W sam środek matni.
I już się nie boję.

[Black Moon]

Kurczę Laj, tu mnie masz! Podoba mi się Parę elementów mi skrzypi, ale to nie ważne, bo całość robi niesamowity klimat. I ten kontrast. Oj będę tu zaglądał.
Pozdrawiam.

[TmK]

Bardzo ładny wiersz - pomyślałem za pierwszym razem.
Świetny - pomyślałem za drugim.

Rządy padają, powstają narody.
Judasze całują Jezusów.
Żądają nagrody.
Burzą się mury, zbiegają przywódcy.
Mordują swych braci oprawcy nieludzcy.

Te wersy najwyższych lotów. No i piękna puenta. Lubię wiersze o czymś i ten taki jest.

[Laj]

Dziękuję za uznanie lubię ten wiersz, bo się różni od tego co zwykle piszę. Tym bardziej się cieszę, że wg Was nie poległem

[Lyssa]

Nie polegniesz z takim piórem. Wiersz świetny. Pozdrawiam

[Changed]

Właśnie - nie polegniesz. Może też jesteś bojownikiem - i bitwę o uznanie wygrasz na pewno.
A wiersz... Jest coś w tym. Jest, to, gdy nie da się zasnąć i patrzymy na kogoś, komu przyszło to tak łatwo, kto nie może zrozumieć tego zniecierpliwienia i irytacji, jakie się odczuwa przewracając się z boku na bok przez całe godziny.

Ja jakaś spaczona jestem. Mi się właśnie te wersy nie podobają.

Judasze całują Jezusów.
Żądają nagrody.
Burzą się mury, zbiegają przywódcy.
Mordują swych braci oprawcy nieludzcy.