Ratunek

[Lexis]

Ratunek, którego nie było.
Nie nadchodził ani z północy,
ani południa.
Ani z zachodu,
ani wschodu.
Godzina za godziną mijała.
Wskazówka wskazówkę ścigała,
Łza na łzę kapała.
Wino ze łzami wymieszała,
w nadziei na ratunek,
który nadejść nie miał nigdy.
Gorzkimi łzami
i bezpodstawną nadzieją
karmiona,
kolejny dzień na tej planecie zaliczała.
Niczym kolejny egzamin na studiach.

[Laj]

Czyli mamy ratunek, którego nie ma i nadzieję, która pęczniała. Gdyby nie te rymy odczasownikowe: "mijała-ścigała-kapała-wymieszała", koślawy przedostatni wers i zupełnie nie poetyckie porównanie do egzaminu na studiach, to uznałbym wiersz za całkiem udany. A tak myślę, że wymaga kilku poprawek.

[leif]

To pierwszy Twój tekst, do którego zajrzałem i nie mogę powiedzieć, że mi się podoba. Strasznie "łałasz", dziewczyno. Powtarzając za osobą wcześniej, dziwny pomysł w dość patetycznym wierszu w zakończenie mieszać sesję, chyba, że czegoś nie zrozumiałem... a do samej pointy wydawało mi się, że sens łapię...
Popracuj nad tym, może wyjdzie coś fajnego

[starysta]

...ani, mnie powaliło. jak i wino we łzach, co potem kapnęła by stać się gorzką.
Nie, mnie nie wzięło, bo narzekanie jest, na co ?
Nie kupuję tej wersji.

[Tifa Lockhard]

Ratunku !!!

zawołała logika
rzucając się

w przepaść

_____________
tekst przeze mnie niezrozumiały, czytałam od tyłu, wspak i nic : ) może dlatego, że jeszcze nie studiuję i nie wiem co to sesja ,która w tym tekście nijak ma sie do treści wg mojej skromnej opinii : )

[Lexis]

Dzięki za komentarze. Widzę, że czeka mnie jeszcze sporo pracy