Do celu

[Gabriel]

Po wodzie płyną listki cztery,
Z ogonkami, które imitują im stery.
Z kursu jednak ciągle zbaczają,
O trasie swej zapominają.

W tą podróż wplata się wiatr psotny,
Unosząc zapach deszczu ulotny.
Lecz jego psoty wodnej Pani nie w smak,
Kazała wodzie kołysać się na znak
swojego niezadowolenia.

A listki płyną wciąż na ślepo,
Pisząc swój własny epos.
Mimo wiatru psotnego,
I morza bezlitosnego.

I wciąż mają szanse do celu dotrzeć.

[księżniczka]

imitują im

Unosząc zapach deszczu ulotny.

Nie sil się na przesłania i dydaktykę. Koniec psuje zupełnie, zwróć większą uwagę na brzmienie. Rymy gramatyczne nie robią dobrze temu tekstowi, i nie chodzi o to, że ich nie lubię.
Ja jestem na nie. Brzmi infantylnie. Początek zapowiadał coś, mimo tych okropnych rymów, spróbuj pójść w tym kierunku - "opowieści", nie moralizowania i puent kompletnie od czapy.
Ostatni wers odstaje, i to złamanie też niczemu dobremu nie służy.
Pozdrawiam.

[starysta]

Co to jest
Po wodzie płyną listki cztery,
Z ogonkami, które imitują im stery.
Z kursu jednak ciągle zbaczają,
O trasie swej zapominają.

Przyjacielu poczytaj to sobie kilka razy, odnoszę wrażenie, bardzo niemiłe I reszta też do niczego.
Nie komentuję, bo i co?

[Gabriel]

Przeczytałem starysto i niemiłe wrażenie mnie nie ogarnia. Dziękuje niemniej za komentarze.