Do Boga się zwracam

[starysta]

któremu wdzięczny jestem za żonę
i ten mały skrawek ziemi
na którym jest cisza
pomimo narodzonych
sześciorga dzieci
z dobroci i miłości Twojej

i dom pachnący drzewem

w około zielono
tylko huśtawka biała
na życzenie syna ministranta
jak anioł wzlatuje do nieba

dziękuję za sosnę rozłożystą
która ostała po burzy
gdzie ja w jej cieniu
czytam stare gazety

Hanna ma fotel niebieski
jak haber w pszenicy stoi na uboczu
haftuje w nim żółte motyle
na lnianym płótnie

a ja dziękuję za kącik
na wprost jabłoni co z okna widzę
tam piszę
i pije herbatę z mlekiem
skąd podglądam
bawiące się moje pociechy

tylko strumyka mi brak
Panie Boże jedyny kochany
bo wiersze trudno się czyta
nie płyną jak miłość tak z serca

obijają kamienie

[poeta amator]

któremu wdzięczny jestem za żonę
i ten mały skrawek ziemi
dałabym bez( i)
bo za dużo tych powtórek

[starysta]

I pozostanie.

[Black Moon]

Jak nie będzie 'i' to nam wyjdzie, że czcigodna żona jest skrawkiem ziemi. Nie wiem czy wywalanie wszelkich spójników/zaimków/łączników etc z wierszy to dobry pomysł, wszak to nie ich brak czyni poezję poezją, hm?